wtorek, 30 stycznia 2018

Nie bój się, wierz tylko

Jakie są granice wiary? Kiedy można sobie odpuścić, mówiąc: "Już pozamiatane. Nic się nie da zrobić"? lub ogłosić kapitulację tak jak słudzy Jaira w dzisiejszej Ewangelii: "Po co trudzisz Nauczyciela. Twoja córka umarła". Koniec. Kropka. 
Gdy ojciec martwego dziecka słyszy do Jezusa: "Nie przestawaj wierzyć", musimy zmierzyć z tą prawdą, że nie istnieją granice wiary w Bożą moc. Bo dla Boga wszystko jest możliwe. 
Jednak temat jest niezmiernie delikatny. Szczególnie, gdy mamy do czynienia z ludzkim cierpieniem i ze śmiercią.
Wiara w Bożą moc, nie oznacza, uzurpacji tej mocy i dyktowania Bogu jak i kiedy ma działać. 
Obrazek z życia wzięty: Kobieta dowiaduje się od lekarza, że dziecko, które nosi w łonie prawdopodobnie umarło. Jednak ktoś przekonuje ją, że Bóg jest mocen wskrzesić dziecko i budzi w niej nadzieję, że jednak urodzi się żywe. Wydaje się, że wszystko idzie po linii dobrej, mocnej wiary. Przecież Bóg może to zrobić! Jednak tak się nie dzieje i kobieta pozostaje nie tylko zbolała z powodu utraty dziecka, ale także rozdarta przez zawiedzioną nadzieję.
Gdzie przebiega ta cienka granica pomiędzy niewiarą, która nie pozwala Bogu na objawienie mocy, a zuchwałą uzurpacją mocy, która wprowadza zamieszanie i rani ludzi?
Znam odpowiedzi tych, którzy stoją na skrajnych stanowiskach:
Agnostycy (nawet ci praktykujący) powiedzą: Dajcie spokój z tymi cudami! Są prawa natury i to wystarczy.
Zażarci wielbiciele znaków i cudów powiedzą: Czegoś po prostu tu zabrakło. Trzeba było się modlić aż do skutku, do przełomu. Może mieli za mało wiary? Może kobieta popełniła jakiś grzech? Może... Na pewno gdyby było ok, to dziecko by ożyło..."
To są proste, zbyt proste odpowiedzi.
Kiedy czytamy Dzieje Apostolskie widzimy nadprzyrodzone działanie Boga. Ale podam jeden przykład:
W rozdziale 16 opisana jest jedna z takich właśnie cudownych interwencji Boga: Paweł i Sylas siedzą w więzieniu i, gdy w nocy modlą się i śpiewają hymny, zostają cudownie uwolnieni: drzwi się otwierają, kajdany opadają z rąk i nóg. Bóg może wszystko!
Ale Paweł nie tylko wtedy był więziony. Już pod koniec 21 rozdziału znowu jest w lochu i.... Tak dobrze się domyślacie. Nic się nie dzieje. A przecież też zapewne się modlił i śpiewał hymny. I też miał tę samą wiarę. Nawet mocniejszą, bo wspartą doświadczeniem, że Bóg może otwierać więzienia. I co? 
Gdy myślę o tym. A myślę często (i to nie teoretycznie, bo modlimy się w tych dniach o cudowne uzdrowienie dla Darka, który jest w stanie krytycznym), to przychodzi mi do głowy pewna intuicja: Wiara jest bez granic. Jest jak włączenie wtyczki do gniazdka. To bardzo prostackie porównanie, bo tu chodzi o relację z Bogiem, o zaufanie, o przyjaźń i miłość, ale niech będzie. Jest jak włączenie wtyczki do gniazdka, tak, że może płynąc prąd mocy Bożej. Ale nie trzeba zapominać, kto jest źródłem mocy, a kto kabelkiem. Bóg jest suwerenny. I takim musimy go pokazywać tym, którzy proszą nas o modlitwę. Ostatecznie chodzi o to, by zrealizowała się Boża wola.
Nie znaczy to, że Bóg nie chce dobra, o które prosimy, ale może mieć inny scenariusz. Lepszy.
W samym sercu chrześcijaństwa nie są znaki i cuda (co nie przeczy temu, że jest na nie bardzo wiele miejsca), w centrum jest Wola Boża i zaufanie.
P.S. Wierzę głęboko w to, że Bóg ma moc podnieść Darka i przywrócić go do pełnej sprawności. Amen.



7 komentarzy:

  1. Też w to wierzymy i modlimy się o to. Niech będzie wola Twoja!

    OdpowiedzUsuń
  2. Pozwólcie mu odejść. Tam jest lepiej niż tutaj.

    OdpowiedzUsuń
  3. Jezu, polecamy Ci Darka w naszych modlitwach, ufamy Ci. Ty się tym zajmij! (Anna Z.)

    OdpowiedzUsuń
  4. Jesteśmy sercem i modlitwą z Darkiem.Wierzę,że jest w najlepszych rękach i że cokolwiek Bóg uczyni,zrobi to z miłości.Niech będzie Twoja wola,Panie!

    OdpowiedzUsuń
  5. Polecam do wysłuchania w temacie cierpienia i uzdrowienia, konferencję Aleksandra Bańki.
    https://youtu.be/NmFSqwchrfs."Między krzyżem a uzdrowieniem
    Modlę się, aby Bóg uczynił to co najlepsze dla Darka i jego bliskich. On może wszystko i On wie najlepiej, bo jest Panem

    OdpowiedzUsuń
  6. Gorąco polecam książkę,pt.Łuskanie Kłosów",która jest zbiorem rozważań osnutych na kanwie fragmentów pism Służebnicy Bożej M.Pauli Zofii Tajber. Fragmenty te komentuje nasza droga Siostra Bogna Młynarz. Wydobywa ponadczasową wartość zapisanych przed kilkudziesięciu laty myśli,tak by stały się światłem na drodze naszych,współczesnych poszukiwań duchowych.Gorąco zachęcam do lektury,a Tobie,Siostro-DZIĘKUJĘ!

    OdpowiedzUsuń
  7. myślę, że w przypadku chorób i umierania rzeczywiście można mieć te nadzieję, że Boży plan, nawet jeśli konczy się śmiercią człowieka w jakimś ogólnym wymiarze jest lepszy. niestety takiej wiary nie posiadam, gdy patrze na ilosc ofiar wojen, które od wieków przetaczają się po naszym świecie. Myslę, że gdy miliony umieraja z głodu, w wyniku bombardowań, albo w obozach, to jest to działanie ludzi, którzy posłuchali Diabła, a Boży plan się w tym nie realizuje.

    OdpowiedzUsuń