Słowo w kontekście

Dawno nie pisałam, ale ta cisza zaowocuje. Obiecuję :-) Bóg dokonuje we mnie czegoś nowego i musi to dojrzeć w milczeniu. Więc dzisiaj chcę się z Wami podzielić tylko dwoma fragmentami Słowa Bożego, które otwarły się dla mnie dzisiaj podczas czytania.

Są one z liturgii dnia powszedniego, chociaż oczywiście, dzisiaj jest Święto Chrystusa Najwyższego Kapłana (Niech Bóg błogosławi wszystkich kapłanów!).

Pierwszy: z psalmu responsoryjnego (Ps 49)

"Śmierć ich pasie". W angielskim tłumaczeniu dotarło to do mnie mocniej: "death is their shepherd". Śmierć jest ich pasterzem!

Nie ma drogi trzeciej! Albo Pan jest moim Pasterzem, albo śmierć. The chose is yours!

Drugi: z Ewangelii św. Marka (Mk 9, 41nn)

Jezus uzdrawiał. To fakt. Przywracał wzrok, leczył chromych, przywracał sprawność rękom. Mamy te historie opisane w Ewangeliach. I nadal chce uzdrawiać. To jest nawet tzn. fakt prawdziwy :-)  Mamy tego liczne świadectwa. Ale Jezus mówi także, że "lepiej jest człowiekowi wejść do Królestwa jednookim, bez ręki, bez nogi niż być potępionym razem ze swoim świetnym wzrokiem i sprawnymi rękami i nogami. Jakże ważna jest właściwa hierarchia wartości!

Czyż nie?

I jeszcze na koniec wisienka na torcie:

Od kilku dni chodzi po mojej głowie słowo, które mnie niesie:

"Nasycił ich miodem z opoki". Nawet nie wiem skąd to jest. Muszę sprawdzić. Ale to nieważne. To jest cudne Słowo. nie jestem w stanie Wam przekazać, jak wiele niesie dla mnie treści i jak mnie karmi. 

Nasycajcie się sami :-)

Pozdrawiam.

Blessing 

W oczekiwaniu

Szczególny jest ten czas, gdy rośnie w nas oczekiwanie na nową łaskę. Przypomina pękanie pąka, z którego rodzi się kwiat, a potem owoc.

Wyjątkowy jest ten czas, gdy wychodzimy z zimowej stagnacji i odważamy się pragnąć, i wychylamy się ku nowej wiośnie.

Czasem łatwiej byłoby pozostać w letargu, bo pragnąć to znaczy cierpieć tęsknotę. 

Już długo hibernowaliśmy nasz głód nowego życia, ale przyszła chwila, by rozwinął się on w nową nadzieję.

To właśnie jest ten moment.

Czekam na nie wiem co.

Ale przeczuwam.

Chodzi niewątpliwie o wielką i niepojętą miłość.

Nie o moc czy wiedzę.

 Ale właśnie o miłość.

Jeśli i w tobie rozkwitnęły pragnienia to wiesz, że właśnie o to chodzi.

O Ducha, który jest Miłością Ojca do Syna i Syna do Ojca. 

I do mnie. I do ciebie.

Amen.

W drogę....

Wiem, że trudno to nazwać pisaniem bloga, ale znowu, jedynie mogę Was prosić o modlitwę na czas głoszenia. Tym razem jadę do Chorzowa, a potem na północ Polski. Liczę na duchowe wsparcie. 

Bóg jest dobry.