Między morzem a górami

Witam po kilkudniowej przerwie. Gdańsk jak zawsze był piękny i jak zwykle wyjechałam z niego z poczuciem niedosytu, bo bez końca mogłabym chodzić po tych uliczkach. A ponieważ jutro znowu wyjeżdżam, tym razem do Krynicy, żeby prowadzić rekolekcje "Promieniować Jezusem", więc szybciutko wrzucam na bloga przepiękną modlitwę Symeona Nowego Teologa. To moja ulubiona litania. Polecam się Waszym modlitwom na czas rekolekcji.

Przyjdź, światłości prawdziwa

Przyjdź, życie wieczne

Przyjdź, tajemnico ukryta

Przyjdź, skarbie bezimienny

Przyjdź, niewysłowiona rzeczywistości

Przyjdź, niepojęta Istoto

Przyjdź, szczęśliwości bez końca

Przyjdź, światło nieznające zachodu

Przyjdź, niezawodne oczekiwanie tych wszystkich, którzy mają być zbawieni

Przyjdź, przebudzenie tych, którzy śpią

Przyjdź, zmartwychwstanie umarłych

Przyjdź, o wszechpotężny, który zawsze wszystko tworzysz, odnawiasz i przemieniasz swoją mocą

Przyjdź, o Niewidzialny, ze wszech miar Nieuchwytny i Niedotykalny

Przyjdź Ty, który zawsze pozostajesz nieporuszony, a w każdej chwili cały się skłaniasz ku nam i przychodzisz do nas leżących w otchłani

Przyjdź Ty, który jesteś ponad niebem

Przyjdź, o imię ukochane i powtarzane wszędzie, którego jednak absolutnie nie możemy wyrazić istoty ani poznać natury

Przyjdź, wieczna radości

Przyjdź, wieńcu, który nie więdniesz

Przyjdź, purpuro naszego Króla, naszego Boga

Przyjdź, naprawdę wszechmocna prawico

Przyjdź Ty, którego pragnęła i pragnie moja biedna dusza

Przyjdź, sam do mnie samego, ponieważ widzisz, że jestem sam

Przyjdź Ty, który oddzieliłeś mnie od wszystkiego i uczyniłeś samotnym na tej ziemi

Przyjdź Ty, który sam stałeś się we mnie pragnieniem i sprawiłeś, że pragnę Ciebie, chociaż jesteś całkowicie niedostępny

Przyjdź, moje tchnienie i moje życie

Przyjdź, pociecho mojej biednej duszy

Przyjdź, moja radości, moja chwało i moja rozkoszy nieskończona

Rozbij swój namiot we mnie, łaskawy Nauczycielu, zamieszkaj we mnie teraz i pozostawaj w swym słudze bez przerwy, do końca. Przy mym odejściu z tego świata i potem, niech się znajdę w Tobie i panuję z Tobą, który jesteś Bogiem ponad wszystkim.

 Pozostać ze mną, Nauczycielu, nie zostawiaj mnie samego. Moi wrogowie, którzy zawsze starają się pożreć moją duszę, gdy znajdą Ciebie mieszkającego we mnie, będą zmuszeni do ucieczki. Nie będą mieli władzy nade mną, gdy zobaczą Ciebie, który jesteś potężniejszy niż wszystko, zamieszkującego mą pokorną duszę.

 Nie zapomniałeś o mnie, Nauczycielu, gdy byłem w świecie, zatopiony w niewiedzy, ale wybrałeś mnie i oddzieliłeś mnie od świata i postawiłeś mnie w obecności swojej chwały. Zachowaj mnie umocnionego i niewzruszonego w wewnętrznym mieszkaniu, które uczyniłeś sobie we mnie. Choć umarły, żyję, gdy wpatruję się w Ciebie. Chociaż ubogi, jestem na zawsze bogaty, bogatszy niż jakikolwiek władca, ponieważ posiadam Ciebie. Spożywając Ciebie, ubierając się codziennie w Ciebie, zostanę napełniony błogosławieństwami i rozkoszami bez granic. Ponieważ Ty jesteś wszelkim błogosławieństwem i wszelką wspaniałością i radością, Tobie się należy chwała, Świętej, Współistotnej i Życiodajnej Trójcy, czczonej i wyznawanej przez wszystkich wiernych i uwielbianej w Ojcu, Synu i Duchu Świętym, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

Symeon Nowy Teolog