Kiedy trzeba zrobić porządki...

Kochani, bardzo się cieszę z Waszej aktywnej obecności na blogu. Cieszę się także, że osoby o tak różnej wrażliwości duchowej piszą swoje komentarze. To wszystko jest bardzo cenne. Ale formuła bloga nie pozwala zająć się każdym, nieraz bardzo ważnym tematem poruszanym przez Was. Dlatego mam dla Was propozycje. Ten kto chce spytać czy pogdać o czymś, co nie ma bezpośredniego związku z tematem posta, niech napisze na priv na FB. pogadamy. Oczywiście, w miarę możliwości czasowych.

Poza tym chciałabym, żebyście uszanowali pewien charakter tego bloga. To nie jest klub dyskusyjny. Ja też nie aspiruję do tego, by w nim stawiać jakieś uniwersalne tezy. Owszem, w tym, co piszę, trzymam się nauki Kościoła, bo jestem przekonana o prawdzie, którą niesie, ale to, co piszę to pewne wycinki obrazu życia. To raczej krótkie flesze do refleksji, niż apologie. Zakładam więc Waszą dobrą wolę i chęć zrozumienia.

Zresztą nie tylko moich wypowiedzi, ale także tych zawartych w komentarzach.

to nie jest dobre miejsce na dyskusje. Bardziej na świadectwo.

Jak ktoś chce się naparzać w komentarzach, to jest mnóstwo takich ringów w internetach.

Proszę Was także, żebyśmy trzymali się zasady Ignacego z Loyoli:

"Każdy dobry chrześcijanin winien być bardziej skory do ocalenia wypowiedzi bliźniego, niż do jej potępienia. A jeśli nie może jej ocalić, niech spyta go jak tamten ją rozumie; a jeśli on rozumie ją źle, niech go poprawi z miłością".

Pozdrawiam serdecznie :-)