2 lutego obchodzimy Dzień Życia Konsekrowanego. W roku 1997
ustanowił go Jan Paweł II, by zwrócić uwagę całego Kościoła na tę jego część,
którą sam nazywał „sercem Kościoła”.
Serce chociaż jest ukryte, dostarcza krew i życie do
wszystkich części ciała. Tak samo klasztory są ukrytymi miejscami, gdzie w
wymiarze duchowym, przez modlitwę odżywiany jest cały Kościół. M. Paula Tajber,
która założyła Zgromadzenia Sióstr Duszy Chrystusowej do którego należę, używała
innego, równie sugestywnego, chociaż bardz
iej nowoczesnego porównania. Pisała,
że życie zakonne jest jak elektrownia w mieście, która przez modlitwę i ciągłą łączność z Bogiem dostarcza światu duchowej energii. Jest w tym wiele prawdy.
Jednak w Kościele – Mistycznym Ciele Jezusa, wszyscy jesteśmy sobie nawzajem
potrzebni. Kapłani i świeccy potrzebują modlitwy i posługi zakonników i sióstr
zakonnych, a osoby konsekrowane potrzebują wsparcia ze strony reszty Kościoła,
szczególnie wtedy, gdy świat, w którym żyjemy, kwestionuje sens i celowość
powołania zakonnego.
W Mistycznym Ciele Jezusa wszyscy jesteśmy równi. Jesteśmy
ukochanymi synami i córkami Boga. Każdy z nas jednak, tak jak to się dzieje w
ciele, pełni inną funkcję, przez którą pomaga innym.
Zadaniem życia konsekrowanego jest przede wszystkim dawanie
świadectwa o Bogu. Bycie znakiem. Często znakiem zapytania, gdy ludzie
spotykając zakonnika czy siostrę zakonną zaczynają sobie zadawać pytanie:
„Dlatego on/ona tak żyje?”. Jest to znak prorocki, przypominający o
pierwszeństwie Boga i Królestwa Bożego przed wszystkimi sprawami tego świata.
Oczywiście, wszyscy jesteśmy ludźmi i wszyscy jesteśmy w
drodze do świętości, dlatego także osoby konsekrowane dojrzewają do swojej
misji, czasem popełniając błędy i niewierności. Bo wszyscy jesteśmy braćmi i
siostrami w drodze do nieba. Dlatego musimy się wzajemnie wspierać i pomagać
sobie w tej drodze.
Zatem w tym dniu w imieniu wszystkich osób zakonnych,
szczególnie Sióstr Duszy Chrystusowej, dziękuję za okazywaną życzliwość i za
życzenia, które dzisiaj tak licznie otrzymujemy. Święto minie, ale dobroć i
życzliwość trwają. Bóg zapłać J
Siostry Duszy Chrystusowej pozdrawiają :-)
