Jezus Bóg-Człowiek

Ten post może i będzie nieco nudny czy suchy jak wykład, ale warto sobie pewne rzeczy w głowie ułożyć, bo nie zawsze mamy taką okazję. Więc wybaczcie...

Druga Osoba Boska, czyli Syn Boży, w chwili Zwiastowania stał się człowiekiem. Przyjął ludzkie ciało i duszę. A więc stał się Bogiem-Człowiekiem, co ładnie nazywa się unią hipostatyczną. Dwie natury (Boska i ludzka) w jednej osobie. I to raczej powszechnie jest wiadome.

Problem polega na tym, że sporo ludzi... (jak "sporo" to nie wiem, o nie robiłam badań, ale tak wynika z mojego skromnego doświadczenia). Zatem, sporo ludzi mniema, że Jezus tym człowiekiem był tylko przez 33 lata, a potem wrócił sobie do Ojca i jako było na początku, teraz i na wieki.

Otóż, nie! Muszę mocno zaprotestować, bo jestem Siostrą Duszy Jezusa! Jeśli Jezus był człowiekiem tylko przez czas życia ziemskiego, to co ja czczę?! Była dusza i zniknęła?

Jezus nadal jest Bogiem-Człowiekiem. Nadal ma ciało i duszę. Związał się z naszą ludzką naturą na zawsze, bo i kocha nas na zawsze.

I jakoś trudno nam w to uwierzyć. Może to dlatego Jezus tak uparcie udowadniał Apostołom (nam?), że ma autentyczne ciało, czyli że jest prawdziwym człowiekiem po zmartwychwstaniu?

"Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia?  Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.  Wziął i jadł wobec nich."  Łk 24, 37-42)